คำโกหกคำโตของผู้คนในแวดวงธุรกิจ| Peter Thiel สอนวิธีเริ่มต้นทำธุรกิจสตาร์ทอัพพันล้าน ที่มหาวิทยาลัย Stanford EP.2

Blue O'Clock June 20, 2020June 25, 2020 Paypal, Peter Thiel, Startup, ธุรกิจสตาร์ทอัพ, ปีเตอร์ ธีล, เริ่มต้นทำธุรกิจ

จากโพสต์ที่แล้วใน Ep.1 เราก็ได้ทราบกันไปแล้วว่า ความหมายของธุรกิจแบบ Monopoly นั้นมีลักษณะเป็นอย่างไร ซึ่งทิ้งท้ายเอาไว้ด้วยประโยคที่ว่า เพราะสาเหตุใด ทำไมธุรกิจ Monopoly นั้น จึงถูงมองว่าเป็นผู้ร้ายในสายตาของคนทั่วไป

โดยในหัวข้อนี้ Peter Thiel ใช้ประโยคที่ว่า “lies people tell – คำหลอกลวงจากผู้คน”

Peter Thiel กล่าวว่า ในโลกของธุรกิจนั้น ก็จะแบ่งออกเป็น 2 ประเภทใหญ่ ๆ อย่าง ตลาดแข่งขันสมบูรณ์กับตลาดผูกขาด นี่แหละ ซึ่งเอาเข้าจริง คนที่เป็นผู้ผูกขาด จะไม่ยอมรับว่าตัวเองเป็นผู้ผูกขาดเด็ดขาด เพื่อป้องกันการเข้ามาแทรกแทรงของรัฐบาล และในทางตรงกันข้าม ผู้ที่อยู่ในตลาดแข่งขันสมบูรณ์ ก็มักจะพูดกับประชาชน นักลงทุนว่า แหล่งเงินทุนว่า พวกเขาเป็นเจ้าใหญ่ในตลาด กินส่วนแบ่งของตลาดเป็นอันดับต้น ๆ มีสินค้าที่แตกต่างจากคู่แข่ง, มีเทคโนโลยีเหนือกว่าคู่แข่ง เพื่อแสดงให้ผู้ลงทุนเห็นว่า พวกเขากุมตลาดนี้เอาไว้อยู๋ในกำมือ เป็นเจ้าตลาด หรือเป็น Monopoly แบบอ้อม ๆ เพื่อให้ผู้ลงทุนนำเม็ดเงินมาไว้ที่พวกเขา ซึ่งแท้จริงแล้วนั้น สินค้าพวกเขาก็ไม่ได้แตกต่างจากคู่แข่งในท้องตลาดมากนัก

สรุปก็คือ

บริษัทที่เป็น perfect competition มักจะบอกตัวเองว่าพวกเขาอยู่ในตลาดเฉพาะทาง
ในขณะที่บริษัทที่เป็น Monopoly จะบอกว่าพวกเขาอยู่ในตลาดการแข่งขันขนาดใหญ่

โดยตัวอย่างที่ Peter Thiel ชอบยกมาประกอบเป็นกรณีศึกษาก็คือ ธุรกิจร้านอาหาร ซึ่งเขาบอกว่า เป็นตัวอย่างธุรกิจที่แย่ที่สุดเลยก็ว่าได้

ซึ่งแน่นอนว่าธุรกิจร้านอาหารอยู๋ในกลุ่มตลาดแข่งขันสมบูรณ์ (Perfectly Competitive Market) และเมื่อคุณคิดจะเปิดร้านอาหารคุณก็พบว่าคุณสูญเสียเงินในการลงทุนเป็นจำนวนมาก และไม่มีใครอยากมาร่วมลงทุนต่อ ดังนั้น การที่คุณจะดึงดูดเม็ดเงินได้นั้น คุณก็จะต้องเริ่มเล่าเรื่องราวแปลก ๆ เช่น ชูจุดเด่นของร้านตัวเองว่า เป็นร้านอาหารสไตล์ อังกฤษหนึ่งเดียว โดยมีตำแหน่งที่ตั้งร้านอยู่หลังเขาใน Palo Alto รัฐ California ซึ่งเมื่อฟังดังนี้ ก็จะรู้สึกได้ว่า พวกเขาอยู่ในตลาดที่เล็กมาก เพราะกว่าที่คนจะขับรถไปบนเขาแล้วนั้น ต่อให้มีคนเลือกที่จะกินร้านอาหาร British อย่างเดียวก็ไม่เพียงพออยู่ดี ซึ่งในความเป็นจริงของธุรกิจโลกของอาหารแล้วนั้น เต็มไปด้วยคู่แข่งมหาศาล ที่ลูกค้าจะเลือกกินร้านไหนก็ได้ แม้แต่ร้านข้าวเหนียวหมูปิ้งที่เปิดอยู่ข้างร้านอาหาร British ก็คือคู่แข่งตัวฉกาจที่พร้อมจะแย่งเงินค่าข้าวในกระเป๋าลูกค้าไปได้ตลอดเวลา

หรืออีกสักตัวอย่างหนึ่งในแวดวงภาพยนตร์ ที่แม้ว่าภาพยนตร์นั้นจะมีการแบ่งหมวดหมู่อย่างมากมาย แต่หนังแต่ละเรื่องก็มักจะแข่งขันกันว่าใครเจ๋งสุด ใครทำเงินได้เยอะสุดในหมวดหมู่นั้น ๆ ยกตัวอย่างเช่น ภาพยนตร์ที่ทำรายได้สูงสุดตลอดกาล โดยการจัดอันดับของปี 2020 นั้น มีดังนี้

#1 Avengers : Endgame (หนังฮีโร่)
#2 Avatar (หนังแฟนตาซี)
#3 Titanic (หนังรัก)

ซึ่งในโลกแห่งความเป็นจริง ภาพยนตร์ไม่ว่าจะอยู่ในหมวดหมู่ไหนก็ตาม มันก็แค่เป็นหนังอีกเรื่องหนึ่งในแวดวงนี้ สุดท้ายหนังทุกเรื่องก็ต้องไปห้ำหั่นกันทั้งหมดอยู่ดี ว่าใครทำรายได้สูงที่สุด และนี่มันก็คือตลาดแข่งขันสมบูรณ์หรือ Perfectly Competitive Market นั่นเอง

ทีนี้ลองมาดูในฝั่งของบริษัทที่เป็นแบบ Monopoly หรือแบบผูกขาดที่มักจะชอบบอกว่าตัวเองนั้น ไม่ใช่บริษัทผูกขาด พวกเขาเป็นเพียงแค่บริษัทเล็ก ๆ ในตลาดที่ใหญ่มหาศาล

ยกตัวอย่างจากกรณีของ Google ที่เป็นผู้ผูกขาดในตลาดนี้โดยในปี 2012 Google มี Market shares หรือส่วนแบ่งทางตลาดสูงถึง 66% (ในขณะที่ ณ ปี 2020 Google มีส่วนแบ่งมากถึง 86% เลยทีเดียว)

ซึ่งทาง Google เองก็ไม่พยายามบอกคนอื่นว่าตัวเองเป็นบริษัท Search Engine หรือบริษัทในด้านผู้ให้บริการการค้นหา เพราะถ้าบอกแบบนั้น Google จะกลายเป็นจุดเด่นในทันที และต้องถูกแทรกแทรงโดยกลุ่มรัฐบาลอย่างแน่นอน

ดังนั้น Google จึงประกาศว่าตนเองนั้น เป็นบริษัทโฆษณา เพราะรายได้ส่วนใหญ่ของ Google มาจาก Adwords และ Adsense หรือจากการที่มีลูกค้ามาลงโฆษณาบน Google และนั่นเท่ากับว่า หากเปรียบเทียบบริษัท Google กับบริษัทโฆษณาอื่น ๆ แล้วนั้น Google ดูตัวเล็กไปเลย เพราะรายได้ในแวดวงการโฆษณามีตัวเลขดังนี้

The Advertising Market

US search advertising $17B
US online advertising $37B
US advertising $150B
Global advertising $495B

นั่นเท่ากับว่า เม็ดเงินโฆษณาในธุรกิจ Search Engine ที่ Google ทำอยู่นั้น มีขนาดเพียง 3.43% เท่านั้น มันจะไป Monopoly หรือเป็นผู้ผูกขาดได้ยังไงกัน!?!

หรือหากไม่ต้องการที่จะเป็นบริษัทโฆษณา Google ก็สามารถบอกคนอื่นได้อีกแหละว่า ตัวเองนั้นเป็นบริษัทในแวดวงเทคโนโลยี ที่ตนเองนั้นมีส่วนแบ่งในตลาดเพียง 1.76%

US search advertising $17B
Global consumer technology $964B
- automobiles
- televisions
- smartphones
- social networks
- infrastructure

และสาเหตุที่ต้องกลายเป็นคำโกหกคำโตจากคำชี้แจงของบริษัทที่เป็นผู้ผูกขาดนั้นก็เพราะ พวกเขาต้องการปกป้องธุรกิจไม่ให้ตกอยู่ในเงื้อมมืออำนาจของรัฐบาล ที่พยายามจะเข้ามาแทรกแทรงกิจการของพวกเขา

ทีนี้ คุณก็พอจะมองเห็นคร่าว ๆ บ้างแล้วว่า ทำไมบริษัทที่เป็นแบบตลาดแข่งขันสมบูรณ์ พยายามจะบอกคนอื่นว่าตัวเองเป็นบริษัทผูกขาด นั่นก็เพราะพวกเขาต้องการสร้างความน่าเชื่อถือและดึงดูดเม็ดเงินลงทุนจากผู้อื่นเข้ามาภายในบริษัท

และทำไมบริษัทที่อยู่ในตลาดแบบผูกขาด ถึงบอกกับผู้อื่นว่าตนเองนั้นเป็นบริษัทกระจิ๊ดริด นั่นก็เพราะหลีกเลี้ยงการเข้ามาแทรกแทรงของรัฐบาลนั่นเอง

ต่อมา Peter Thiel ได้ยกตัวเลขที่น่าสนใจในกลุ่มของบริษัทแบบผูกขาด โดยเฉพาะบริษัทที่อยู่ในกลุ่มของเทคโนโลยี ที่เขาค่อนข้างเชื่อว่า ตัวเลขนี้คือปัจจัยที่สำคัญมากอย่างหนึ่ง ที่ทำให้บริษัทเหล่านี้ ประสบความสำเร็จและกลายเป็นผู้ผูกขาด นั่นก็คือ อัตรากำไรของบริษัทเหล่านี้นั้น มีค่าที่สูงมาก นั่นก็หมายถึง พวกเขามีเงินสดอยู่ในมืออย่างมหาศาล เรียกได้ว่ามีเงินสดจนล้นมือ

ตัวเลขจำนวนเงินสดและอัตรากำไรของบริษัทในกลุ่มเทคโนโลยีในปี 2012

Apple
- cash: $98B
- gross margin: 40%
Google
- cash: $45B
- gross margin: 65%
Microsoft
- cash: $52B
- gross margin: 78%
Amazon
- cash: $10B
- gross margin: 14%

ซึ่งจากตัวเลขเงินสดและกำไรอย่างมหาศาลของเหล่าบรรดาบริษัท Monopoly ผู้ผูกขาดในตลาของตนเหล่านี้ ทำให้ Peter Thiel มองเห็นแพทเทิร์นบางอย่างที่เราสามารถนำไปสร้างบริษัทให้ประสบความสำเร็จต่อไปได้ โดยในบทถัดไป Peter Thiel จะมาสอนวิธีการสร้างธุรกิจแบบ Monopoly หรือธุรกิจแบบผูกขาดนั่นเอง

Resources